Ömrümü törpüledim,
Canımı hırpaladım.
Olmazlara saldırdım ona yaklaşmak için ama
Her cehtimde biraz daha
Biraz daha uzak düştüm..
Ve yoruldum!

Beni çok ilgilendiren bir kıssayı, -belki- ilgililer de hisse alırlar düşüncesiyle tekrarlayacağım:
Ot biçimi, biçin zamanı!
Bin-bir emek, bin-bir zorlukla biçilen ot arabaya yüklenmiş, yaz sıcağından bunalmış öküzlerin ağır ağır çektiği araba, kendine has iniltili sesiyle köye doğru yolda...
Allah(c.c.)'ın tabiat ana adıyla bahşettiği otu, atadan kalma çayırlarından biçerek furguna yükleyen ve kışın hayvanlarının yemi olacak ot ile huzûru yakalamış Köylünün gözü, arabanın dingiline takılır!
O da ne?!!
Bütün dikkatine, hiç aksatmadan yağlamasına rağmen iki tekeri birbirine bağlayan ve birlikte dönmesini sağlayan dingil bir yerinden kırılacak kadar incelmiş!
Adamın acilen yapabileceği bir şey de yok!

Karabağ'da rüyam var,
Rüyamda Karabağım...
Karabağ'da mezarlarım var
ve ben hâlâ sağım!

Karabağ'da hülyam var,
Hülyamda Karabağım...
Elbet bir gün dalgalanacak
Karabağ'da üç renkli Bayrağım...

Medet senden imdat senden Ya Rabbi,
Azmıştık belamızı verdin şükrolsun!
Rahmet senden merhametli Ya Rabbi,
Azmıştık belamızı verdin şükrolsun...

Tok açın halini bilmez olmuştu,
Kimse gözyaşını silmez olmuştu
Toklar yiyorlarken gülmez olmuştu
Azmıştık belamızı verdin şükrolsun...

Yüz bir yıl önce
Bir önder çıkmış Samsun'a
Ve yüz bir sene sonrası için seslenmiş ulusuna;
"Taş kırılır, tunç erir fakat Türklük ebedidir." Diyerek tarihe seslenişini bırakıp gitti. Allah rahmet eylesin..
Günümüzden 854 yıl önce; "Türklükkader, İslâm seçimimizdir." diyerek tarihe türk'çe seslenen Pîr-i Türkistan Hace Ahmet Yesevî ile aynı pencereden, aynı imanla dünyaya bakan iki Türk Ulusunun sahibiyiz.
Ne kadar övünsek hakkımızdır ve övünelim...